De Loterijpartij wil politieke functies verdelen
volgens het loterijprincipe. Dat deden de Grieken in Athene immers ook.
Naast een democratisch recht komt dan de democratische plicht te staan.
'Ga stemmen en win een belastingvrij jaar!'
Na
de verkiezingen is het altijd weer spannend: wie zullen er straks op
het bordes naast de koningin staan? De campagnes draaien om de
lijsttrekkers, zodat de meeste politici als anonieme slippendragers
achter hun partijleider in de Kamer terechtkomen. Daarbij komt dat
sommige bewindslieden niet eens op de lijst van hun partij hebben
gestaan. Hoe kunnen de burgers zich dan nog betrokken voelen bij hun
volksvertegenwoordiging, bestuurder en democratie? De Loterijpartij
neemt het lot van de burger serieus door iedereen in het democratische
proces te betrekken.
Het
is merkwaardig dat de meeste vondsten die we kennen uit de Atheense
democratie deze tijd hebben gehaald, terwijl het werpen van het lot
volledig in de vergetelheid is geraakt. Vele publieke functies werden
destijds toegewezen door het toeval en elke Atheense burger vervulde
tenminste eens in zijn leven een publieke functie. En ook in onze
democratie worden invloedrijke functies door toevallige factoren
toegewezen, al noemen we het doorgaans geen loterij: je moet toevallig
lid zijn van een bepaalde partij of door een speling van het lot iemand
hebben leren kennen. En natuurlijk krijg je de politiek invloedrijke
functie van koning(in) alleen door een speling van de natuur.
De
Loterijpartij vindt dat politieke functies verdeeld moeten worden
volgens het loterijprincipe. Door mee te doen aan de partijloterij,
krijgen de leden functies binnen de partij toegewezen. Het organiseren
van democratische loterijen lost veel problemen op. Van alleen het
kunnen uitbrengen van een stem raakt een burger niet politiek betrokken.
Als
we werkelijk willen dat het volk participeert, dan moet de
volksvertegenwoordiging willekeurig worden gekozen uit de bevolking.
Het publieke ambt is de democratische plicht, die het democratisch
recht complementeert. Het is het redelijk alternatief voor allerlei
democratiseringsideetjes die toch niet werkelijk tot meer democratie
leiden. Verdeel ministersposten willekeurig bijvoorbeeld onder
Kamerleden. Zonder regeerakkoord heeft de Kamer ook weer iets om over
te spreken. Het is eenvoudiger om een individuele minister aan te
spreken op zijn ministeriële verantwoordelijkheid, zonder dat meteen
het hele kabinet dreigt met opstappen.
Het
loterijprincipe is ook een goed beleidsinstrument. Zolang verkiezingen
nog nodig zijn, kunnen de tegenvallende opkomstcijfers bij verkiezingen
bijvoorbeeld opgekrikt worden met de verkiezingsloterij: uw
oproepnummer is uw lotnummer! De winnaar krijgt een belastingvrij jaar.
Maar ook in het dagelijkse beleid kan een loterij een nuttig instrument
zijn. Denk bijvoorbeeld aan verkeersovertredingen. Uw bonnummer is uw
lotnummer: u bent wel uw rijbewijs kwijt, maar wint een gratis
OV-jaarkaart. Zo kunnen we tegelijkertijd het gebruik van het openbaar
vervoer stimuleren en verkeersovertredingen beboeten.
Natuurlijk
zullen er mensen zijn die denken dat niet iedereen geschikt is voor een
politiek ambt. Ach ja, tot 1917 dacht men dat vrouwen niet geschikt
zijn voor de politiek. Geef dan iedere toevallige burger die denkt dat
niet iedereen de politiek in mag de kans om dit standpunt in de Kamer
te verkondigen. De Loterijpartij stelt de politiek daadwerkelijk open
voor de wil van het volk. De Loterijpartij: uw kans op democratie!
